28 februari 2011 RWANDA: Het lijkt erop dat de rijen zich weer sluiten van de UDF-aanhang in het buitenland, gezien een declaratie van 26 februari. Daarin bezweert de UDF dat de echte UDF zich IN Rwanda bevindt en het steuncomité BUITEN Rwanda. Alleen de UDF in Rwanda, onder leiding van Victoire Ingabire, heeft politiek mandaat. Ieder die buiten Rwanda woont en zich presenteert als lid of leider van de partij UDF doet dat op valse gronden, aldus de declaratie. Het doet vermoeden dat er behoorlijk wat is afgevochten achter de schermen. Af en toe komt daarvan iets naar buiten. Degenen met leidersaspiraties moeten hun moed maar bewijzen en zich melden in Rwanda, zo meldt de declaratie fijntjes tot slot. Het is te hopen dat de UDF haar eenheid kan bewaren. Het laatste waar Ingabire én Rwanda behoefte aan hebben is een verdeelde UDF. Met de onzichtbare Groenen en Socialistische Partij is de UDF nog het enige anker voor Rwandezen die verandering willen. Dat verandering niet onmogelijk is laat de Arabische wereld zien. Dat verandering zonder al te veel bloedvergieten kan, laten Tunesie en Egypte zien. Het laatste waar Rwanda behoefte aan heeft is een bloedige revolutie. Daarvoor zijn de littekens van de genocide in 1994 nog te vers. Een nieuwe genocide is dan niet ondenkbaar.
Volgens de FDU is er geen sprake van een splitsing. Wel is er wat onenigheid over de gevolgde procedures. Niet slim, want president Kagame wrijft zich bij dit soort akkefietjes uitgebreid in de handen. Hij gebruikt elke aanleiding om Victoire en haar partij zwart te maken. Of het verstandig is in één adem genoemd te worden met generaal Kayumba cs, is een andere vraag. Ook al spreekt het RNC zeer vreedzame en verzoenende taal, in een VN-rapport worden Kayumba en de zijnen beschuldigd van het ronselen van rebellen.