Dinsdag 3 september 2014
Gisteren belde het ministerie van Veiligheid en Justitie. Dat Wob-verzoek van mij, of ze nog even twee weken extra konden krijgen. Want ja, de beslissing was helemaal klaar, maar nu moesten er nog wat mensen naar kijken. Ik ben bang dat ik waarschijnlijk pas de informatie krijg als ik hoogbejaard en dement ben. Gewoon even voor de lol, mijn Wobverzoek in de tijd gezet:
Op 14 februari stuur ik mijn brief aan staatssecretaris Teeven met het officiële verzoek tot informatie. Een bestuursorgaan is verplicht binnen vier weken antwoord te geven. Als dat niet lukt komen er nog vier weken bij en als dat weer niet lukt kunnen ze er nog twee extra weken bij krijgen. Dat gebeurde dus prompt. Na TIEN weken kreeg ik wat velletjes papier, die wel iets te maken hadden met mijn verzoek, maar niets met de kern van mijn verzoek: informatie over de beslissing waarom de IND in 2008 is gestart met de revisie van alle Rwandese 1F-files. De rest van de informatie kreeg ik niet, laten we zeggen, omdat het de relatie met Rwanda zou kunnen schaden. De overheid heeft een scala aan gronden om informatie te weigeren, en daar maakt ze ook graag gebruik van.
Samen met Mira, mijn doortastende NVJ-advocaat, besloten we in beroep te gaan. We stuurden een bezwaarschrift (moet binnen zes weken) en op 10 juni was er een hoorzitting bij het ministerie van Veiligheid en Justitie. Daar mocht ik vertellen waarom ik de informatie wil hebben en waarom de weigergronden van het bestuursorgaan, absolute onzin zijn. Van die hoorzitting wordt een verslag gemaakt en op basis van dat verslag en bevindingen van de commissie die mij hoorde, moet het ministerie een nieuwe beslissing nemen. Daar is nu dus het wachten op. Over twee weken weet ik dus meer. Of niet, als er besloten wordt dat andere informatie niet gegeven mag worden.
Als dat zo is, dan kunnen we aan de rechter vragen zich te buigen over de beslissing van het ministerie. De rechter beslist dan of het ministerie gelijk heeft of niet. Het duurt natuurlijk even voor er een datum van een zitting is bepaald en vervolgens heeft de rechter zes weken de tijd om een besluit te nemen. Je bent dan weer minstens drie maanden verder. Je kunt daarna nog naar het Europese Hof. Ik ben blij dat de rechtbanken rollator-vriendelijk zijn.
Verder nog het interview met Jean Claude Iyamuremye die in de gevangenis van Zoetermeer wacht op zijn uitlevering naar Rwanda. Ook dat is een ingewikkelde procedure. Ik dacht dat gisteren de beslissing zou komen, maar nee, gisteren werd bekend op welke datum de rechtszaak dient.
Vandaag ga ik me onder andere verdiepen in het dossier van een 1F-je dat ik gisteren in Scheveningen kreeg aangereikt. Er zijn slechtere plekken om een zwaar dossier te ontvangen.