Oranje boven?

Dinsdag 29 januari 2013

Oranje boven?

Sinds gisteren om vijf uur bekend werd dat de koningin haar toverstokje zou doorgeven aan Alex, hebben de NOS en RTL hun best gedaan om ons met hun berichtgeving dood te vervelen. In hoeveel andere bewoordingen kun je zeggen dat de koningin haar pijpje aan prins Pils geeft? Hoeveel anemische blauwbloed deskundigen kun je laten opdraven om kritiekloos commentaar te geven op de stoelendans? Hoeveel filmpjes kun je afdraaien van glimlachende, lintenknippende, volkzwaaiende Oranjes? Dat bleken er opmerkelijk veel te zijn, maar alle redacties hebben natuurlijk jaren kunnen werken aan dit bloedeloze plankmateriaal.

De enige nieuwsangel was er direct en deskundig uitgetrokken: pappa Zorreguita, landbouwminister van generaal en mensenrechtenschender Videla, zou niet aanwezig zijn bij de plechtigheid op 30 april.  

Om tien uur hield ik het buiskijken voor gezien en besloot naar Huis ten Bosch te fietsen. Daar hadden zich –ondanks een koud regentje – vooral journalisten maar ook wat volk verzameld, zo hadden NOS en RTL bericht. En als zij het allebei zeggen , dan moet het waar zijn.

Dus trok ik een warme jas aan en handschoenen en fietste naar de koninklijke appartementen. De enige weg die ik kende ging door het Haagse Bos, waar zich in mijn jeugd nogal wat manvolk ’s avonds ophield om met elkaar jongensspelletjes te spelen.

Er was nu geen hond, zelfs geen straatlantaarn. Mijn miezerige fietslichtje had weinig effect. Dat de dooi nog niet tot het Haagse Bos was doorgedrongen, merkte ik toen mijn voorwiel plots weg glibberde, ik slipte, met een voet nog probeerde wat evenwicht te krijgen, maar daar niet in slaagde, zodat ik opeens met mijn kont op nat, glibberig ijs zat.

Niet voor de eerste keer in mijn leven vervloekte ik mijn impulsiviteit. Maar ik zette door en liep door het bos, op zoek naar wat vastigheid onder wielen en voeten.

Een klinkerweg bood uiteindelijk uitkomst. Het was de weg waar een leverancier ooit nog eens was aangereden door Maxima toen zij de paleispoort uit kwam denderen. Ik reed dezelfde poort in. Er was geen hond te bekennen, geen koninginnenminnend volk, laat staan journalisten.

De weg naar Huis ten Bosch bleek even leeg als het nieuws over de abdicatie.

Een ding weet ik zeker: zodra ik kan verdwijn ik naar Afrika en kom pas terug als koning Willem Alexander de troonrede heeft uitgesproken.

En er is een  zin die ik nooit van mijn leven (in alle variaties) meer wil horen: Waar was u toen u het hoorde? 

28 januari 2013, 22.05, Huis ten Bosch