Zondag 6 februari
Kijk hier naar foto's van Tunesie, demonstraties vorig weekend
en hier stappen de provocateurs in hun bus, na een dagje demonstratie verstoren.
Terug in Nederland. Via Al Jazeerah zie ik de indrukwekkende beelden van Egypte. Goeie manier om weer te 'landen' in Den Haag. Gisteren direct vergaderingen. Ook geprobeerd mijn nieuwe iPhone startklaar te krijgen (mijn oude is gestolen in Tunis). Maar ze hebben de verkeerde gestuurd, zo blijkt als ik alles weer terug wil laden. Een 8gigje, in plaats van de 16 gig die ik toch echt nodig heb. Straks dus terug naar de winkel. Voel me echt een beetje losgekoppeld van de wereld zonder mijn Aai. Duimen dat alles goed komt vanochtend.
Vanmiddag ben ik in Villa VPRO te horen over
'mijn' onderwijzers van de digitale revolutie. En morgen staat er een artikel in de Groene Amsterdammer. (nog even achter slot en grendel, vanmiddag zet ik de PDFjes op de site). Vandaag ga ik ook mijn visum aanvraag indienen voor Rwanda. Ook dat wordt duimen ...
Luister hier naar de uitzending van Villa VPRO
Maandag 31 januari 2011
Het besef groeit elke dag hier in Tunesie dat de poppetjes dan wel zijn veranderd, maar dat de 'Ben-Ali' structuren onaangetast blijven. Mensen maken zich grote zorgen over de toekomst. Hoe met het als de verkiezingen worden georganiseerd door diegenen die geen belang hebben bij verandering, zoals de huidige interimregering? Ze zijn trots op hun overwinning, trots dat zij als voorbeeld dienen voor de Arabische wereld, maar de eerste euforie verdwijnt langzaam. Ze waarschuwen hun broeders en zusters in Egypte: na de eerste revolutie is een tweede revolutie nodig.
Vandaag weer terug naar Nederland.
Zondag 30 januari 2011
15.00 uur: het valt tot nu toe allemaal mee. Wat groepjes jongeren die iets onverstaanbaars schreeuwen. Niks dreigends zoals gisteren en eergisteren. Op de tv constant beelden van Egypte. Net via Al Jazeerah gehoord dat het leger de opdracht heeft gekregen om met scherp te schieten daar.
10.30 uur: de eerste autobussen met (jonge)mannen zijn al weer gearriveerd. Ik tel er twee aan deze kant van de straat, drie aan de overkant. Ook de overvalwagens van de politie staan er weer. Voor het ministeire van Binnenlandse Zaken staan nog steeds de tanks, net als voor de kathedraal, zo'n 500 meter de andere kant op, richting Kasba. Het belooft allemaal niet veel goeds.... Een traangasloze dag zal het niet worden ben ik bang. Het is ook opgehouden met regenen, dus het wordt steeds drukker op straat.
7.30 uur: Het regent in Tunis. Het is bijna leeg op straat. Af en toe een gele taxi, een enkele wandelaar. Vanochtend tikken en misschien kijken of ik iets meer kan gaan zien van Tunis dan de Avenue Bourguiba. Wil weer naar de Kasba. Vrijdag ging ik ook die richting, toen ik bijna onder de voet werd gelopen door een rennende menigte die juist uit de Kasba vluchtten. Ik sprak gister met een dokter die er werkt en die vertelde me dat er 15 gewonden waren gevallen en dat de dokters en verplegers hun werk niet hadden kunnen doen. Het was een ware traangashel, vertelde hij. Dat er niet meer doden en gewonden waren gevallen was geheel te danken aan het werk van vrijwillge verplegers en artsen. De chaos was veroorzaakt door de BOP, (de ordepolitie), die eerder het tentenkamp van de demonstanten probeerde te rtuimen en op zoek was naar de harde kern. Door het optreden van de BOP sloeg iedereen in paniek op de vlucht, waardoor de politie met traangas schoot. Veel demonstranten vluchtten naar de eerste hulp van een nabijgelegen kliniek. Na lang onderhandelen en dankzij de hulp van een aantal toegesnelde advocaten, konden de verplegers en artsen naar buiten. De gevluchtte demonstranten zouden beschermd worden door het leger, zodat ze niet in de handen zou vallen van de BOP. Het leger liet ze echter vlak buiten de Kasba aan hun lot over, waardoor ze door de BOP volledig in elkaar werden geslagen. Niemand werd gedood, maar de meesten hadden botbreuken. Eén jongen, die was achtergebleven op de Place du Gouvernement waar het allemaal was begonnen, zag, toen iedereen in de kliniek school, dat er een zwarte auto het plein opreed, waarna vier mannen in burger, pakjes met vloetjes en andere pakjes tussen de achtergebleven bezittingen van de demonstranten legden. Daarna begonnen de mannen hard te roepen: "Hé journalisten, waar zijn jullie? Jullie beschermen de demonstranten, maar kijk eens, wat ze doen!" Zo wordt dus net gedaan alsof de demonstranten drugsgebruikers zijn. De demonstranten kampeerden al een paar dagen in de Kasba. Een fiks aantal was gewond geraakt, vandaar dat de afgelopen dagen artsen en verplegers er naar toe gingen om ze gratis te behandelen. Apothekers gaven gratis medicijnen weg.
Vanmiddag afgesproken met advocate en mensenrechtenactiviste Radhia en Hamma, woordvoerder van de communistische arbeiderspartij.
Zaterdag 29 janauri 2011
20.00 uur. Bizarre dag in Tunis. Vanmiddag eerst debat over een seculier Tunesie, georganiseerd door een aantal vrouwenorganisaties. Ik was erbij dankzij een contact via Facebook. Van een eensluidende mening was geen sprake. De één vond dat de islam een seculier geloof was, dus als Tunesie een islamitsche staat zou worden, dan zou het ook tegelijk een seculiere staat zijn. Dit kon rekenen op gehoon. Een
ander vond dat iedereen moest weten wat hij deed of geloofde. Weer een ander vond een moskee de openbare ruimte, terwijl dat direct werd tegengesproken: een religieuze ruimte is privé. Tekenend was dat het eerste deel van het debat volledig in het teken stond van de taal: moest er in het Frans worden gediscussieerd vanwege de aanwezige pers, of in het arabisch, de moedertaal. Het werd arabisch uiteindelijk, met een paar koppigen die -gelukkig voor mij- Frans beleven praten. Ook gelukkig: Destin, mijn Tunesich Facebook contact en mede-organisator van de bijeenkomst, had haar zoon meegenomen, die voor mij het arabisch naar het Frans vertaalde. Duidelijk werd wel tijdens de bijeenkomst, dat bijna iedereen het discussieren -lees: het respecteren van elkaars ideeen- nog niet helemaal in de vingers had, na zoveel jaar van repressie.
De vrouwenmars er na was helemaal bizar. Ze demonstreerden omdat ze niet van een politieke dictatuur terecht wilden komen in een islamitische dictatuur. Ongeveer 500 vrouwen werden compleet weggeblazen door mannen die riepen dat de vrouwen in de keuken hoorden. 'Degage', oprotten, is een veelgehoorde kreet de afgelopen weken in Tunesie, en dat werd nu ook door jongens en mannen tegen de vrouwen geroepen. Uiteindelijk ging het zover, dat mannen op vrouwen begonnen in te hakken. Te erg voor woorden. Vrouwen renden weg; de demonstratie kreeg een agressief einde!
Meest bizarre was nog, dat diezelfde jongens, een uur later in bussen werden geladen. Zag het met eigen ogen, de bussen stonden pal voor mijn hotel. Het betekent dat de interim-regering gebruik maakt van provocateurs. Toen ik foto's nam, kwamen er direct 10-15 jongens en politie op me af. Ik mocht geen foto's maken. De hele middag was dat nog niet gebeurd. Overal kon je komen, alles mocht gefilmd, gefotografeerd. Maar toen ik de drie bussen en hun inhoud -jongeren- wilde fotograferen, werd ik opeens omsingeld.
8.00 uur Het is stil in Tunis. De televisie laat keer op keer de beelden zien van Egypte. Gisteren wilde de politie de tenten ontruimen van de harde kern demonstranten. Die blijft 'degage' roepen, alleen is een stuk minder duidelijk wie weg moet, nadat eergisteren 20 nieuwe mensen werden aangesteld. Daarmee is de nieuwe interim-regering een stuk neutraler dan ervoor en kan daarmee rekenen op veel steun. De ontruiming was aanleiding voor een nieuwe confrontatie met de politie. Ik zat er uiteindelijk middenin, ook toen ik hard naar mijn hotel was gerend; want de demonstratie ging richting het ministerie van Binnenlandse Zaken en dat ligt naast mijn hotel. Het was wel gek zowel op de televisie als van buiten, dezelfde spreekkoren te horen. Uiteindelijk zijn er zo'n 15 mensen gewond geraakt. Een paar, omdat ze tussen een tram, bus en prikkeldraad terechtkwamen, zag ik.
Ondertussen is bijna elke Tunesier trots op deze revolutie van het volk. Ze stralen een nieuw zelfvertrouwen uit, zo lijkt het. Ze zien ook met trots hoe hun revolutie een voorbeeld is voor andere landen, zoals Egypte, Jordanie en Algerije.
Vandaag loop ik mee met een demonstratie (handdoek mee voor het traangas, alle geld en zo thuis laten) en heb ik interviews met een paar journalisten. Ik hou jullie op de hoogte.
Vrijdag 28 januari 2011
19.30 uur. Alles is dus verre van rustig! Vanaf 17.00 uur begonnen mensen te demonstreren. Eerst in de Kasba, later werd de route naar het ministerie van Binnenlandse Zaken genomen. Hoewel de politie zichtbaar haar best doet, niet te hard in te grijpen, werd er toch veel traangas gebruikt. Ik zat er middenin. Gewonden lijken er (nog) niet te vallen, maar de spanning is er wel. Het feest waar ik naar toe zou gaan, gaat niet door. Ook een afspraak met een collega-journalist uit Tunesie gaat niet door. Nu cirkelen er helicopters boven de stad en klinken er van verder weg nog steeds spreekkoren. Af en toe hoor ik schoten, maar dat is waarschijnlijk het traangas. Het is lang niet zo erg als Egypte nu, maar rustig is het allerminst. Vervelende bijkomstigheid: ze hebben van de onrust gebruik gemaakt om mijn iPhone uit mijn hand te grissen. Ik mis opeens heel veel, maar vooral telefoonnummers. Gelukkig heb ik mijn computer nog. Wel een ontzettend leuk interview gehad met een Cyber-dissident. Lees De Groene maar van volgende week!
14.00 uur In Tunis gearriveerd. Alles lijkt rustig. Mijn hotel ligt vlak naast het ministerie van Binnenlandse Zaken. Dat is nu helemaal afgesloten met prikkeldraad en wordt bewaakt door een tank. De ingang van mijn hotel is volledig afgeschermd metplaten: ik ben er drie keer langs gelopen zonder in de gaten te hebben dat hier een luxe! hotel achter zat. Er moet een staking zijn, maar op straat is daar weinig van te merken. Het is druk en de terassen bij mij op de avenue Bourguiba doen bijna Parijs aan. Straks maar eens even mijn neus buiten de deur steken. Over een uur heb ik mijn eerste afspraak met een blogger!
Donderdag 27 januari 2011
De dag begint via het Radio 1 journaal met heftige berichten uit Egypte. Daar is de geest definitief uit de fles. Vanavond is er in Brussel een bijeenkomst van de Belgische Partij van de Arbeid en de Communistische Arbeiderspartij. Ook Radhia Nasraoui en Hamma Hammami zullen via skype een bijdrage leveren. Komt mooi uit, ik moet toch naar Brussel, want vandaar gaat het vliegtuig.
Woensdag 26 januari 2011
TUNESIE: Inmiddels loopt er nu een opsporingsverzoek via Interpol voor ex president Ben Ali. Hij wordt verdacht van verduisteren van deviezen en staatseigendom.
Blogger Fatma Benmosbah constateert dat er eigenlijk twee revoluties gaande zijn: die van de stadsbourgoisie, en die van het arme binnenland,waarbij beiden een eigen karakter hebben. Zo is de stadsrevolutie vooral een mediarevolutie, terwijl de revolutie in het binnenland zich kenmerkt door veel demonstraties.
In Egypte is het nu erg onrustig. Daar eisen duizenden het aftreden van de president. Ik maak me wel zorgen over mijn eigen trip: het lijkt erop dat ik een week te laat naar Tunis afreis. Stiekum hoop ik dat de manifestaties aanstaande zaterdag weer behoorlijk wat stof doen opwerpen. Ik blijk -op aanraden van een Belg die ik via twitter leerde 'kennen'-, een kamer in hotel Africa. Daar blijken alle journalisten te logeren. Misschien wel praktisch nu ik er maar een paar dagen zit. Ondertussen ben ik goed op weg met deel 2: Bedelen bij de bladen. Lees hier deel 1. Het zorgt wel voor een dilemma: wat moet ik wel en wat moet ik niet op deze site zetten over Tunesie. Ik heb besloten de informatie die echt uniek is (lees via mijn eigen bronnen), er van af te halen, totdat ik weet welke media mijn bijdragen willen hebben. Zo loop ik niet het risico dat ze roepen 'Ja, maar dat wisten we toch allemaal al?'
dinsdag 25 januari 2011
Gisteren werd weer door honderden mensen de avondklok genegeerd. Ze protesteerden voor het paleis waar de Minister President nu verblijft. Ze eisten -weer- het aftreden van deze overgangsregering die nog een aantal mensen telt die ook deel uitmaakten van het kabinet van de gevluchte president Ben Ali. Er werd met traangas gegooid door het leger. Verwacht wordt dat de regering plaats gaat maken voor een Raad van Wijze Mannen. Via Amnesty International. via Twitter en via Reporters zonder Grenzen begint mijn agenda voor komend weekend aardig vol te raken. Dat moet ook wel, want ik heb niet veel tijd. Vrijdagochtend kom ik aan, maandagochtend ga ik al weer weg.
maandag 24 januari 2011
Vandaag riep vakbond UGTT (Union Générale tunisienne du travail) op tot een grootscheepse onderwijsstaking. De vakbond reageert op een oproep van de minister van onderwijs Ahmed Brahim, om de lessen te hervatten. De vakbond erkent de nieuwe interimregering niet.
De demonstraties blijven doorgaan: gisteren was een indrukwekkende manifestatie van de politie. Zij droegen een rode band om hun arm. Een ongekend beeld in de straten van Tunis; sommige toeschouwers bleven dan ook verbijsterd staan, aldus een tweet. De politie demonstreerde niet alleen om de vlucht van Ben Ali te onderstrepen. Ze willen ook een hoger salaris. Volgens een agent in Le Monde verdient hij na 15 dienstjaren zo'n 360 dinar, dit is 187 euro.
Woensdag 19 januari
Gisteren kort gesproken met advocate en mensenrechtenactiviste Radhia Nasraoui. Zij is natuurlijk blij met de ontwikkelingen in haar land, maar vindt dat ze er nog lang niet zijn. De huidige regering bestaat grotendeels uit mensen die ook al onder Ben Ali aan de macht waren. Maar liefst acht ministers en staatssecretarissen, waaronder de minister president, waren dat ook al onder Ben Ali. Dat kan echt niet vindt ze."Dit is niet de regering van het volk.' Radhia en haar echtgenoot Hamma Hammami strijden al meer dan 30 jaar voor een betere mensenrechtensituatie in hun land en meer persvrijheid. Daarmee maakten ze veel vijanden. Zoveel, dat ze ook nu nog, na de vlucht van Ben Ali naar Saoudi Arabie, bedreigd worden. Hammami, woordvoerder van de communistische arbeiderspartij, moet nog steeds onderduiken. Hij is de meest uitgesproken van de twee. Hij vindt dat samenwerking met regeringspartij RCD moet worden uitgesloten.
In de nieuwe regering heeft de oppositie wel enkele zetels gekregen zoals Gezondheid, Onderwijs &Wetenschap, maar de sleutelposities als Defensie, Binnenlandse Zaken, Buitenlandse Zaken en Financiën zijn voor de oud-gedienden van de partij van Ben Ali. Opmerkelijk is wel dat de blogger die net voor de vlucht van Ben Ali werd gearresteerd, Slim Amamou, nu staatssecretaris is van Jeugd en Sport.
Ook met de twee journalisten Sihem Bensedrine en Omar Mestiri, zijn uitsluitend korte gesprekken mogelijk. Zij reisden afgelopen vrijdag vanuit hun ballingland Spanje naar Tunesie, omdat ze niet aan de kant wilden staan. Dat was een levensgevaarlijke beslissing, die onderwel goed uitpakte: 's avonds vluchtte Ben Ali. Beide journalisten zijn net als Nasraoui blij, maar houden hun hart vast. Ze waren bijvoorbeeld bang dat de verkiezingen niet goed konden worden georganiseerd, omdat daar -grondwettelijk- maar een korte tijd voor is uitgetrokken. Daarin heeft de nieuwe regering inmiddels verandering gebracht. In plaats van binnen twee maanden gaat de Tunesiers nu binnen zes maanden naar de stembus.
Eind volgende week vertrek ik zelf naar Tunesie om met eigen ogen te zien wat er gebeurt en om voor het eerst zonder telefoondraad met Rhadia, Hamma, Sihem en Omar te praten.
.
Dinsdag 18 januari 2011
De situatie is zeer onzeker, vertelde advocate Rhadia Nasraoui. Er zijn schermutselingen tussen het leger en de presidentiele garde. Die garde blijkt ook te plunderen en auto's te jatten. Het leger is op de hand van de bevolking, en heeft ook het vertrouwen van de Tunesiers. 's Avonds werkt het leger ook samen met de burgerwachten 's nachts door de straten van hun woonwijk patrouilleren.
De haat begint zich ondertussen ook te concentreren op de vrouw van Ben Ali, Leila Trabelsi. Zij wordt gezien als het corrupte genius van de president die goed moet zijn voor zo'n 23 miljard euro. Trabelsi heeft haar familie ruim laten delen in het kapitaal dat over de ruggen van de gewone Tunesiers werd vergaard. Zo kregen zij belangen in een luchtvaartmaatschappij en een distributiebedrijf. Leila zelf lustte er wel pap van: zo kreeg zij bijvoorbeeld wegen, grond en geld om een school te bouwen. Zodra die klaar was verkocht ze hem aan investeerders. Kassa! Zij zou afgelopen vrijdag de bankdirecteur hebben gedwongen 1,5 ton goudstaven uit de kluis te halen. De bankdirecteur weigerde, maar uiteindelijk wist Leila (even oud als ik.....) toch nog voor zo;n slordige 40 miljoen aan staven mee te pikken.
Maandag 17 januari 2011
Vandaag wordt een regering van nationale eenheid gepresenteerd. Die moet gaan zorgen dat de rust in het land weerkeert. Overal vinden nog demonstraties plaats. Hier en daar zijn schietpartijen in Tunis. Hier patrouilleert het leger door de straten. Volgens de wet zouden er binnen 60 dagen verkiezingen moeten zijn, maar niemand wil dit. Het maakt een goede voorbereiding onmogelijk. Er wordt nu gesproken over een termijn van zes tot zeven maanden. De oppositie dringt eveneens aan op een ruime termijn zodat er genoeg tijd is voor campagnes. Daar heeft de oppositie wel een punt: in Tunesie waren veel partijen tot nu toe verboden; ze zijn daarom weinig bekend bij het grote publiek.
Onderbelicht blijft volgens mij de brand in twee gevangenissen (Mahia en Monastir) dit weekend. Hier kwamen bij elkaar 47 mensen om het leven. In Mahia konden duizend gevangenen ontsnappen.
Zondag 16 januari 20110
Tunesie wordt een voorbeeld voor veel landen: Egypte, Algerije, Soedan. Maar ook de Rwandese oppositie kijkt wat jaloers hoe het Tunesische volk zich bevrijd! Dat bleek tijdens de herdenkingsdienst voor Victoire Ingabire, die vandaag precies 1 jaar in Rwanda is.
Zaterdag 15 januari 2011
Zul je altijd zien. Gebeurt er iets historisch, zit ik bovenop een Franse berg bij vrienden, waar geen mobiele ontvangst is. En dus heb ik volledig de vlucht van Ben Ali gemist. GRRR. Eerste minister Ghannouchi heeft het roer overgenomen. De vlucht van Ben Ali kwam voor mij volstrekt onverwacht, maar is bij nader inzien niet zo gek; hij voorkomt zo een hoop onrust en waarschijnlijk ook bloedvergieten. OP de Franse radio hoorde ik dat hij eerst bij Frankrijk en Italie had aangeklopt, maar dat deze hem de toegang tot het land hebben geweigerd. Hij was wel welkom in Saoudi-Arabie.
Ben Ali heeft de afgelopen dagen allerlei beloften gedaan om het volk te kalmeren. Zoals verkiezingen binnen zes maanden en een verlaging van een aantal prijzen. Maar de Tunesiers waren niet te stuiten. Gisterochtend nog gingen duizenden de straat op.
De twee Tunesische journalisten met wie ik af en toe bel, hadden een vooruitziende blik. Zij reisden vrijdagmorgen af naar Tunis. Ze wilden niet langer in ballingland Spanje blijven, maar meehelpen met de revolutie. Zij kwamen, Ben Ali ging. Ze zijn dolgelukkig!
14 januari 2011
De twee bloggers Slim Amamou en Aziz Amamy die eerder deze week werden gearresteerd, zijn gisteravondagavond vrijgelaten na een speech van de president.
Donderdag 13 januari 2011
TUNESIE: 10.00 uur Laatste nieuws: zojuist gehoord dat Hamma Hammami,
woordvoerder van de verboden communistische arbeiderspartij gisteren is gearresteerd. Hammani zat jaren in de gevangenis. Hammami is de echtgenoot van advocate en mensenrechtenactivist Radhia Nasraoui. Ik zou haar vanmiddag telefonisch interviewen, maar kan haar niet bereiken.
Tunesie-deskundige Anita Witlox van Amnesty: "Dit is wel heel wrang. Op de dag dat de president belooft iedereen vrij te laten die is gearresteerd, wordt hij opgepakt.
Woensdag 12 januari 2011
Problemen met internet.... Hoop dat vanmiddag alles is opgelost.
Maandag 10 januari
In Tunesie loopt de zaak volledig uit de hand, met 50 doden (zie dodenlijst), maar Nederland en de Europese Unie zwijgen als het graf. Des te opmerkelijker in vergelijking met de Verenigde Staten: die veroordelen het geweld in Tunesie en riepen de ambassadeur op het matje in verband met het geweld, de censuur van internet en de schending van de mensenrechten. De Europese Unie manoeuvreert als gebruikelijk: mensenrechten waren tot op heden ondergeschikt aan economische belangen en dus werden er geen vervelende vragen gesteld. Het voert een inconsistent beleid aldus een rapport van Euro-Mediterranean Human Rights Network van afgelopen september. Hoog tijd dat Nederland het voorbeeld van de Verenigde Staten volgt en op zijn minst de ambassadeur ter verantwoording roept. Hoog tijd dat Europese Unie op zijn minst indringende vragen stelt aan Tunesie. Inmiddels zijn de protesten over werkloosheid, kosten van levensonderhoud en mensenrechtsituatie overgeslagen naar Algerije. Lees hier meer over de situatie in Tunesie en de internetoorlog.
Volgens de in ballingschap levende Tunesische journalist en mensenrechtenactivist Omar Mestiri 'moet de internationale gemeenschap een eind maken aan deze massamoord. Vanmorgen nog kregen we meldingen door van lijken die zijn gevonden. We weten dat de omgeving van de president, of de president zelf het groene licht heeft gegeven voor het schieten op demonstranten. Het is onvoorstelbaar dat Europa nog steeds zwijgt omdat Tunesie een belangrijke partner is als het gaat om de veiligheid en economie van Europa. De Verenigde Staten erkent het failliet van deze regering, dat staat met zoveel woorden te lezen in mails van de ambssadeur die zijn uitgelekt via Wikileaks."
Advocate en mensenrechtenactiviste Radhia Nasraoui bevestigt de berichten van de vele doden. 'Zelfs kinderen worden niet gespaard. En er wordt geschoten op mensen die hun familie aan het begraven zijn." Nasraoui durft niet te voorspellen waar het land naar toe gaat: "Niemand weet wat er gaat gebeuren. Ik weet wel dat het Tunesische volk het aftreden eist van president Ben Ali." Ook zij heeft haar hoop gevestigd op het buitenland. "In Frankrijk worden manifestaties voorbereid. Die kunnen een grote impact hebben."
