Vrouwenparticipatie is een mythe

Woensdag 27 november 2013

Kritische journalisten in Rwanda willen eigenlijk helemaal niet over verkiezingen in hun eigen land schrijven. Daarmee spelen ze het spelletje mee van president Kagame zeggen ze. Zelfs als je schrijft over onregelmatigheden, zou het net lijken alsof er nog een serieus element aan zit, terwijl iedereen weet dat de verkiezingen in Rwanda niets te maken hebben met verkiezingen. Toch maken ze nu een uitzondering nu zelfs de Amerikaanse ambassade heeft aangegeven -weliswaar laat de parlementsverkiezingen waren half september- dat deze verkiezingen niet helemaal volgens de regels zijn verlopen, zodanig zelfs dat ze de 'integriteit van de verkiezingen aantasten.' Volgens de Amerikaanse ambassade waren er bijvoorbeeld veiligheidsofficieren aanwezig in de stemlokalen die de kiezers 'hielpen' met het uitbrengen van hun stem. Ze stemden zelfs voor degenen die niet op kwamen dagen.'

Rwanda heeft zich altijd op de borst geklopt over het grote aantal vrouwen dat in het parlement zitting heeft. Een artikel van het Institute of Security Studies zegt hoe het werkelijk zit: De RPF (de regeringspartij) schuift haar eigen kandidaten naar voren voor de zetels gereserveerd voor vrouwen. Daarbij gaat partijtrouw boven competentie. 

Het ISS heeft een rapport van de Rwandese overheid over vrouwenparticipatie goed gelezen: hoe lager in de hiërarchie en hoe verder van Kigali, hoe minder vrouwen een rol van betekenis spelen. De 30 procent participatie wordt in veel gevallen niet gehaald. Als je deze cijfers al kunt geloven, zo schrijft het ISS cynisch. Ze denken dat de situatie nog veel slechter is dan het rapport doet geloven. Het ISS wijst fijntjes op de politieke ruimte, die vrouwen die kritisch zijn ten opzichte van het regime, weinig ruimte laat. Ze gaan de gevangenis in onder de beschuldiging van 'divisionisme'. Ik ben benieuwd of de rechters hun uitspraak op het beroep van oppositieleider Victoire ingabire opnieuw uitstellen.