'Nieuws volgens de New Times

maandag 27 augustus

Groot-Rwanda!

Het bezoek van Didier Reynders, de Belgische minister van Buitenlandse Zaken, afgelopen weekend aan Rwanda, laat weer eens goed zien hoe de diverse media berichten. Natuurlijk zegt de Rwandese krant New Times, niks over de kritiek op Rwanda die de Belgische minister uitte. Integendeel: ‘Belgische minister bekritiseert het opschorten van hulp aan Rwanda, zo kopt het blad. Grappig is dat de krant rapporteert over een gezamenlijke persconferentie van de Belgische minister en zijn Rwandese collega Louise Mushikiwabo. Na een alinea waar Reynders wat slapjes zegt dat opschorten steun niet de beste oplossing is , krijgt verder Louise het woord.

Niet verwonderlijk, zo lezen we in andere kranten als De Standaard. Reynders heeft namelijk de buurlanden, waaronder Rwanda in het bijzonder, dringend gevraagd zich van elke steun aan de rebellen van M23 te onthouden. Als Rwanda dat niet doet, dan zou dat nare consequenties kunnen hebben, aldus Reynders. Overigens gaat Mushikiwabo volgende week naar de Verenigde Naties in New York om uitleg te geven over de kwestie M23 en het rapport van de VN-experts waarin staat dat Rwanda steun geeft aan de rebellenclub.

Verder is Rwanda bezig de zaak verder op de spits te drijven door herhaaldelijk gewag te maken van Rwandezen in het buitenland die worden aangevallen. Incidenten worden opgeblazen tot structurele Rwanda-haat. Op dit moment zouden er in Goma vier mensen gevangen zitten die zijn gemarteld. Toen ik in Goma was, werd er gesproken over aanvallen van Congolezen op Rwandese studenten. Bij navraag bleek er niets van waar te zijn. Tijdens de persconferentie werd gesproken over geweld tegen Rwandezen door de Congolese diaspora. Reynders verkleinde het direct door te zeggen het betreurenswaardig is dat er een man is aangevallen en dat dat Begie er alles aan zal doen om de schuldige te arresteren. Alle geweld tegen wie dan ook is niet goed te praten, maar Rwanda gebruikt dit soort incidenten om het geweld tegen Rwandezen op te blazen. Het zorgt voor meer onrust en erger nog, het wakkert ethnische haatgevoelens aan. Het ‘wij’ –‘zij’ gevoel in het Grote Merengebied heeft al enorme proporties -waarbij overigens gezegd moet worden dat ‘wij’ en ‘zij’  van samenstelling wisselen.

Dat Rwanda die gevoelens aanwakkert zegt alles over de bedoelingen van Rwanda. Laat ik die bedoelingen zo samenvatten: Rwanda is niet uit op een sterk en krachtig bestuur in buurland Congo. Rwanda is niet uit op vrede in Oost-Congo –voorlopig. Hoe sterker de onrust in het grensgebied, hoe meer Kigali kan oprijzen als de krachtige vuist die het gebied nodig heeft. Groot-Rwanda heeft voor president Paul Kagame alleen maar voordelen. Donderdag 10 mei 2012

RWANDA: Vuile politiek, vuile handen

Een uiterst merkwaardig opiniestuk vandaag in his masters voice, staatskrant New Times. De krant moet je lezen zoals vroeger de Pravda of Chinese kranten onder Mao: het is belangrijk wat er niet staat en tussen de regels staan de boodschappen. In dit opiniestuk wordt eerst gefulmineerd tegen Vladimir Poetin, die op een 'vuile manier' (ik citeer), weer president is geworden. Poetin is dus geen held van Kagame (meer), kunnen we begrijpen. 

Vervolgens gaat het over andere staatshoofden die op slinkse wijze aan de macht willen blijven door vrouw of kind mee te laten doen met verkiezingen en natuurlijk te laten winnen. Dit zou dus een eind moeten maken aan de geruchtenstroom dat president Kagame bij de volgende verkiezingen zijn vrouw of zoon naar voren wil schuiven. Een derde termijn voor hem is volgens de wet onmogelijk, al kan die wet natuurlijk veranderd worden. 

Dan krijgen de politici in Kenia er van langs. Die zijn uitsluitend uit op hun eigen gewin en volgen de kandidaat die hen daar in de meest rechte lijn naar toe kan brengen. Maar, zegt de New Times, de Keniaanse politici zijn tenminste onafhankelijk van het westen. Het is inmiddels meer dan bekend dat president Kagame een bloedhekel heeft aan kritische donorlanden die zich in zijn binnenlandse politiek willen mengen.

De auteur sluit zijn stuk af met een sneer naar politici die zichzelf willen verrijken. Ik vertaal even letterlijk: 

'De snelste manier om dit te doen is jezelf tot 'oppositie' te benoemen, vervolgens zorg je voor onrust, overtreedt af en toe de wet, en schreeuw je moord en brand, zo luid dat je de aandacht trekt van de internationale media.  Des te harder je schreeuwt over repressie, agressie en onderdrukking, hoe harder het geld naar je toe zal stromen. Je moet er natuurlijk wel voor zorgen dat het geld op een veilige bankrekening in het buitenland terechtkomt, liefst in een van de hoofdsteden in Europa of Noord-Amerika waar je familie hebt wonen. Met andere woorden, als je hier (Rwanda) voor onrust zorgt, moeten je echtgenoot en kinderen in het buitenland wonen, waar ze kunnen profiteren van giften uitgedeeld door sponsors.'

Bovenstaand citaat lijkt op het lijf geschreven van Victoire Ingabire, al is Zevenhuizen nou bepaald geen wereldstad. Ook het huur-rijtjeshuis waarin de echtgenoot van Ingabire woont met haar kinderen is nou niet een symbool van rijkdom. Hoewel in de ogen van de doorsnee Rwandees op het platteland het rijtjeshuis natuurlijk wel een kapitale villa lijkt. 

Er lijkt dus sprake van een nieuwe smaadcampagne om Ingabire verder zwart te maken. Nu het er naar uitziet dat de internationale gemeenschap haar proces zal 'oneerlijk' zal veroordelen, moet het regime op zoek naar nieuwe manieren om Ingabire onschadelijk te maken. Haar af te schilderen als een op geld beluste politica die bereid is vuile handen te maken, is een methode die het Rwandese regime als geen ander kent.

insdag 22 februari 2011

D

Soms is his masters voice New Times werkelijk hilarisch. Zoals vanochtend. Het hoofdartikel spreekt trots over vlekkeloos verlopen lokale verkiezingen. Zo'n vijf miljoen mensen hebben gisteren gestemd voor hun districtsbestuur. Hoe vlekkeloos de verkiezingen zijn verlopen, lezen we twee artikelen verder. Daar staat dat vier mensen van een stembureau in de kraag zijn gevat omdat ze stembiljetten hadden gepikt. Ze werden gesnapt met maar liefst 16 biljetten in hun zak. Volgens de politie wilden de vier de stembiljetten gebruiken voor hun favoriete kandidaat. En in de Oostelijke Provincie, zo lezen we in dezelfde krant, zijn tien mensen opgepakt omdat ze knoeiden met de stemmen. De krant weet het toch positief te brengen: de malversaties zijn een teken van stevige concurrentie tussen de kandidaten. 


22 december 2010

van ieder die kritiek heeft op het regime. Lees hier in 'Pravda' New Times hoe critici worden uitgemaakt voor genocidairs en gezochte vluchtelingen. De Rwandese overheid probeert de laatste maanden Rwandezen in het buitenland over te halen tot een geheel betaald bezoek aan Rwanda. Ze worden in de watten gelegd en krijgen vanzelfsprekend een dot propaganda over zich heen, zodat zij eenmaal weer thuis, de blijde boodschap van een prachtig Rwanda kunnen verkondigen.  Intussen gaat Rwanda verder met het criminaliseren

10 december 2010

 nog steeds als graat in de keel van de Rwandese president Paul Kagame. Het rapport waarin de president beschuldigd wordt van genocide was onderwerp van een tweedaagse conferentie in Rwanda gisteren en eergisteren. De uitkomst: er klopt niets van het rapport, zo staat te lezen in The New Times. De krant laat rapport fungeertHet VN-mappingAldo Ajello, de voormalige speciale EU-gezant van het Grote Merengebied, uitgebreid aan het woord. Het commentaar van deze ervaren politicus moet met enige reserve worden gelezen: De New Times heeft er een handje van zeer selectief te citeren. Ik ga dus proberen vandaag contact te zoeken met meneer Aldo Ajello.