Ivoorkust, deel 3 van dag tot dag

« Verwarring in Abidjan
Weblog Ivoorkust

Abidjan, vanuit ministerie van financien

Minister van Budget

Bood ons een aardige lunch aan van pak hem beet, 1500 euro

Dinsdag 5 april 2011 

Ivoorkust:

Volgens de laatste berichten heeft Ouattara het presidentiele paleis ingenomen van Gbagbo. Vannacht waren er ook raketaanvallen op de stad. Iedereen houdt zijn hart vast na de aanvallen van de VN en de Fransen. Straks zijn er niet twee strijdende partijen, maar drie. De meeste Ivorianen moeten niets hebben van de Fransen en de VN. Dat zal er niet beter op worden als ze echt gaan meevechten 'om om de bevolking te beschermen'. Mijn Zuid-Afrikaanse collega zit nog steeds vast op het vliegveld. Hij twijfelt: moet hij een vliegtuig naar huis pakken als de gelegenheid zich voordoet, of moet hij blijven, nu de strijd de laatste fase lijkt te zijn ingegaan?

Maandag 4 april 2011

Vanmiddag op weg naar Burundi. Mijn hoofd is op dit moment gecompartimenteerd: een deel is met Burundi bezig, een ander deel met Rwanda en weer een deel met Ivoorkust Daar wordt de situatie ernstiger en ernstiger. Er wordt gevochten, gemoord, geplunderd. Mensen durven de straat niet op maar moeten wel, omdat er thuis geen eten is. In de stad trouwens ook niet. De meeste winkels zijn gesloten. Op het vliegveld zit mijn zuid-afrikaanse collega nog steeds vast met zo'n 200 andere mensen. Het vliegveld wordt bewaakt door de Fransen en de VN. Eten en drinken geven aan de mensen dieie er vast zitten hoort blijkbaar niet tot de taken van beide troepen, dus is de situatie daar kritiek. Ook omdat de hygienische condities achteruit hollen.Er zijn kleine babies bij, en kinderen. 

Zaterdag 2 april 20100

Nairobi, Kenia. Het is wel vreemd in een Afrikaans land te zitten waar ogenschijnlijk niets aan de hand is. Hoewel. Als er negen beveiligers in het trappenhuis van je hotel staan, geeft dat wel te denken. Ook een bericht in de krant, over Askaris die een busje aanhielden en vervolgens de chauffeur in elkaar sloegen en daarna gezellig verder gingen met de passagiers die durfden protesteren, is nou niet bepaald geruststellend. Ik las de krant onderweg van vliegveld naar hotel, daarvoor had ik ruim de tijd, de rit van tien kilometer duurde anderhalf! uur. De chauffeur legde uit wat Askiris waren: de gemeentelijke politie. Niet direct van het terughoudende, de politie-is-je-beste-vriend soort dus. Op de voorpagina stond overigens in grote koppen iets over Den Haag en de Ocampo-6. Het zijn zes Kenianen die door het Internationaal Strafhof in Den Haag zijn opgeroepen om zich te komen verantwoorden voor hun daden na de verkiezingen in 2007. Ze worden door aanklager Louis Moreno Campo beschuldigd van vervolgingen, deportaties en moord. De zes zijn goede maatjes met de huidige president Kibaki en zijn eerste minister Odinga die ten tijde van de verkiezingen zijn opponent was. Kenia wilde de zes (en een gevolg van nog zo'n dertig anderen) als vorsten feteren in Den Haag. Maar Nederland behandelt ze als verdachten: ze krijgen uitsluitend een visum voor Nederland, geen Schengen-visum, zodat ze niet naar andere EU-landen kunnen reizen. Hevige verontwaardiging bij de Keniaanse regering volgens de Keniaanse krant De Standaard.

In Abidjan is de toestand chaotisch. Er wordt vooral nog gevochten rondom het presidentieel paleis van Gbagbo; deze wil maar niet van opgeven weten. Ook het nieuws is chaotisch. Er wordt gesproken over huurlingen aan beide kanten. Zo zou Gbagbo Liberianen hebben geronseld en maakt Ouattara gebruik van 1500 Fransen, in een cadeaupapiertje gestuurd door het Elysée. Volgens pro-Gbagbo-bronnen worden de Jonge Patriotten uitgemoord door pro-Ouattara-troepen, maar ook door de Franse soldaten die in Abidjan zijn gestationeerd en de troepen van de VN. Dat de VN en de Fransen meedoen aan een dergelijke moordpartij is moeilijk te geloven. Mijn collega zit nog steeds vast op het vliegveld in Abidjan. Hij zit er sinds donderdag. Er is nauwelijks eten en drinken. Hun situatie wordt door niemand echt opgepikt. Het ziet er naar uit dat ze er vandaag nog wel zullen moeten blijven, hoewel Ouattara gisteravond het luchtruim weer opende. Ouattara wordt zeer gesteund door Frankrijk; hij had gisteravond een ontmoeting met de Franse president Sarcozy. 

Vraag me zeer af hoe het met de familie Gbagbo gaat. Zitten ze -doodsbang- met zijn allen in het zaaltje waar de kerkdiensten werden gehouden? Het paleis is omsingeld door Ouattara. Wat gaat er om in het hoofd van Gbagbo? Hoe wordt hij wakker? Zou hij wel geslapen hebben? Met wie overlegt hij de strategie? Is er een strategie? En hoe gaat het met Simone Gbagbo? Het is vreemd ze een week van redelijk dichtbij te hebben gevolgd terwijl ze nog een echte 'koninklijke' familie waren en ze overal in Abidjan werden toegejuicht, terwijl ze nu als ratten in de paleisval zitten. 


Donderdag 31 maart

Lees hier mijn verhaal in De Groene Amsterdammer over Abidjan.....

Het wordt nu echt gemeen spannend in Abidjan, Ivoorkust. Mijn Zuid-Afrikaanse collega meldde gisteren dat hij in alle haast van hotel moest veranderen vanwege beschietingen. Het betekent dat nu bijna heel Abidjan strijdtoneel is geworden van de beide presidenten Gbagbo en Ouattara. Mijn collega gaat vandaag terug naar Zuid-Afrika; hij hoopt dat het vliegveld nog open blijft. De troepen van Ouattara stoten door naar het zuiden. Gisteren bereikten ze de belangrijkste cacaohaven San Pedro. De VN kwam vannacht ook unaniem met extra sancties tegen Gbagbo: hij dient de uitslag van de verkiezingen te respecteren en moet zijn functie en alles wat daarbij hoort overdragen aan Ouattara. Ook zijn al zijn buitenlandse tegoeden bevroren en mag hij niet naar het buitenland reizen. Daarnaast mag de VN-vredesmacht, à la Libie, alle middelen gebruiken om de burgerbevolking te beschermen. De gewone Ivorianen hopen dat beide presidenten het gezond verstand laten prevaleren. Maar erg veel vertrouwen hebben ze er niet in: Abidjan raakt leger en leger.

Vanavond vlieg ik naar Nairobi en maandag door naar Burundi. Mijn contacten in Muyinga, een klein Burundees plaatsje in het noordoosten, staan voor me klaar. Op de vraag of ik iets uit Nederland voor ze mee kon nemen mailden ze terug dat hun laptop op springen stond, dus, als het niet teveel was gevraagd. een laptopje misschien? Wij mogen dan niet altijd een realistisch beeld hebben van Afrika, de Afrikanen hebben ook een weinig realistisch beeld van ons rijke westerlingen. Hoe maak ik duidelijk dat een laptop mijn middelen ruim te boven gaat?

En wat betreft de verdwenen hoogleraar van de Rwandese universiteit? Gisteren kwam de woordvoerder van politie met een verklaring. De man was opgepakt vanwege zijn banden met de dissidenten van Kayumba. Rwanda verdenkt de dissidenten van steun aan de Huturebellen in Oost-Congo van de FDLR en van granaataanslagen in Kigali. Die komt dus voorlopig niet vrij. Hem staat net zo'n eerlijk proces te wachten als oppositieleider Victoire Ingabire, die al sinds oktober vastzit. Werd vroeger de genocide-ideologie als belangrijkste instrument gebruikt om tegenstanders van het regime te arresteren, nu zijn dat dus terroristische activiteiten en banden met de FDLR.

Woensdag 30 maart

De positie van Laurent Gbagbo, de president van Ivoorkust die niet wil wijken, wordt steeds benauwder nu Ouattara, de president die door de internationale gemeenschap wordt erkend, een heus offensief lijkt te zijn begonnen. Gisteren vroeg Gbagbo om een staakt het vuren en om bemiddeling van de Afrikaanse Unie. Hij wil graag praten. Het Gbagbo-kamp neemt dan ook met beide handen de uitnodiging aan om te komen praten in Adis Abeba. Daar vindt op 4 april een nieuwe bemiddelingspoging plaats door de Afrikaanse Unie. Ouattara is niet van plan de wapens onmiddellijk neer te leggen. Hij vindt dat alle mogelijkheden zijn uitgeput om vreedzaam uit de impasse te komen. Volgens het Franse persbureau AFP heeft Ouattara de stad Abengourou in handen. Deze plaats ligt zo'n 220 kilometer noord-oostelijk van Abidjan, belangrijkste havenstad en bolwerk van Gbagbo. Volgens mijn Zuid-Afrikaanse collega wordt het steeds stiller in Abidjan. Het is volgens hem duidelijk te merken dat mensen de stad ontvluchten. "Wie niet vlucht, blijft zo veel mogelijk thuis. Het lijkt alsof de bewoners weten dat er iets te gebeuren staat."

Dinsdag 29 maart

Ivoorkust: Het lijkt er op dat Laurent Ouattara, de door de internationale gemeenschap erkende president, het wachten zat is. Hij startte maandag een offensief in het westen en nam de stad Duékoué in. De stad heeft een strategische functie in de cacaoteelt en handel. Daarnaast werden ook plaatsen in het midden (Daloa) en oosten (bij Bondoukou) aangevallen. Volgens de VN zijn op dit moment zo'n 500 mensen gedood en 1 miljoen mensen op de vlucht. 

De bemiddelaar van de afrikaanse Unie, José Brito (voormalig minister Buitenlandse Zaken Kaap Verdië) heeft zijn opdracht weer teruggegeven omdat Ouattara weigerde met hem te praten. Er moet volgens Brito maar een mediator worden gevonden die acceptabel is voor beide kampen. Dat zal ng een hele kluif worden, want de wil om met elkaar te praten is niet groot in beide kampen.


12 May 2011 at 08:13