Woensdag 24 augustus
Het is heet in Tunesië. Dertig tot vijfendertig graden, zonder dat het 's nachts echt afkoelt. Het is ramadan. Dat betekent voor ons ongelovigen dat we een zeer mager ontbijt krijgen (waarom zouden de ongelovigen lekker eten, als wij moeten vasten), dat er overdag nergens terrassen zijn, dat er stiekum in geblindeerde cafés en restaurants wordt gegeten en gedronken, dat er alleen in de dure hotels alcohol te krijgen is. Kortom, een hel voor een doorsnee toerist. En voor de doorsnee journalist die probeert verhalen te maken. Dat verhalen maken valt in dit geval nog niet mee. Niet omdat er geen verhalen zouden zijn, maar vooral omdat ik afhankelijk ben van anderen en niet weet wat het volgende uur kan brengen.
Ben in Tunis vanwege Libië natuurlijk. Zit niet echt te trappelen Tripoli binnen te stormen. Het wemelt er al van de correspondenten en afgezien van mijn geheel eigen ooggetuigenverslag kan ik niet veel toevoegen. Of toch wel?
We gaan het zien zeggen ze dan. Vanochtend vroeg te horen gekregen dat we naar de grens gaan. Per vliegtuig. Dat is dan in ieder geval een verbetering ten opzichte van gisteren. Toen reden we vijf uur lang in een snoeihete auto, om terug te keren in een snoeiheet Tunis. Mijn humeur toen was -50.
Maar eens zien waar ik morgen ben. Inshallah.