Le Canard in Nederland


Vrijdag 27 november 2015

Jeukende handen

Hoewel mijn handen jeuken om nauwkeurig uit de doeken te doen waarom de uitspraak van de Raad voor de Journalistiek niet klopt, heb ik besloten voorlopig toch de kaken stijf op elkaar te houden. We gaan tegen de uitspraak in beroep en en dan is het beter om nog even het kruit droog te houden. Nog steeds wel een beetje verbijsterd dat de Haagse rechter afgelopen vrijdag de uitlevering verbood -tenzij aan specifieke condities wordt voldaan. 

Hoewel het afgelopen half jaar wel een kentering te zien was. Deze zomer vond een rechter voor het eerst dat de IND met beter bewijsmateriaal moest komen, gezien de zwaarte van de beschuldiging. In oktober vond een rechter hetzelfde in een andere zaak en werd er enkele weken na die tweede uitspraak een derde zaak niet eens meer voor de rechter gebracht.

Om even de zinnen te verzetten,  kan ik beter vertellen over mijn collega's uit Benin die gisteren in Den Haag arriveerden. Ze waren doodop. Ze vlogen niet alleen voor de eerste keer, maar reden ook voor de eerste keer met een trein en een tram. Hun allereerste verzuchting: 'Het zou nog minstens honderd jaar duren voor Afrika zover was als Europa.' Ik zag hun doodvermoeide koppies en dacht: Laat ik nou niet gaan zeuren dat Afrika en Europa geen landen zijn, maar continenten met grote verschillen tussen de landen onderling en dat hun grote achterstand voor een (groot) deel te wijten is aan de oude en nieuwe kolonisatoren in Europa.

In plaats van zeuren, deden we boodschappen in een super AH, alwaar zij alle honderdduizend uitgestalde producten lieten voor wat het was en huiswaarts gingen met rijst, spaghetti, tomaten, rode peper en blikjes bier. 

Vandaag gaan we praten met de directeur van Den Haag Centraal, net als hun Canard du Nord een lokaal weekblad. Fred, de eigenaar van Le Canard, wil dolgraag een partnerschap afspreken. Ik moest hem gisteren wat in zijn enthousiasme temperen. We grossieren hier in Nederland niet zoals in Benin, in papieren partnerschappen. Die zijn in zijn land handig in politiek gebruik, en leveren netwerk-commitment, maar hier staan Nederlandse bedrijven niet te springen een dergelijk papier te tekenen. 

Ze zijn doodsbang dat er vervolgens van hun doodarme Afrikaanse counterpart allerlei financiële gunsten verwacht worden. Fred de eigenaar zal duidelijk moeten maken dat ook hij iets te bieden heeft. Ik ben benieuwd hoe dat gaat vandaag, want beide mannen uit Benin spreken geen Engels en de vertegenwoordiger van Den Haag Centraal geen Frans. Ik ben er natuurlijk wel bij, maar er bloeit natuurlijk pas iets moois op, als er een 'klik' ontstaat en een taal maakt een klik makkelijker of moeilijker.