Dag 7

13 maart 2013

Maar liefst twee contracten in de wacht gesleept vandaag. Een over samenwerking met het lokale radiostation. En een met het cybercafé dat twee deuren verder is gevestigd! De hoofdredacteur tevreden, de directeur tevreden dus ik ook tevreden.

Wel zorgen dat de contracten ook geschreven en getekend worden, daarom sta ik er op dat alles gebeurt voordat ik vertrek. Zowel het Cyber café als de radio vinden die druk prima. Ze hebben ervaren dat Le Canard wel wil, maar niet altijd de afspraken nakomt. Het radiostation en Le Canard hebben al eens geprobeerd samen te werken, maar Le Canard liet het afweten. Vandaar dat een contract heel handig is. Beiden weten waar ze aan toe zijn. Het bezoek aan  de twee bedrijven duurde alles bij elkaar nog geen 15 minuten. Lekker efficiënt. 

Natuurlijk gaat niet alles van een rolletje. Het programma dat ik had opgesteld en het OK kreeg van Fred, de directeur, moet helemaal omgegooid worden. Omdat sommige afspraken niet doorgingen en anderen niet konden op de voorgestelde dag. Het betekent dat ook de nadruk veranderd: minder marketing, meer lesgeven in onderzoeksjournalistiek. De redactie vindt het niet erg, de directeur stelde het zelf voor, maar ergens gaat er bij mij wel een rood lampje branden. Er moet wel brood op de plank komen van dit financieel in zwaar weer verkerende bedrijf. Er ging nog een rood lampje branden toen de boekhouding plots niet voorhanden bleek.

Moet nu vanavond wel onverwachts mijn lesje voor morgen voorbereiden, want oorspronkelijk zouden we wat potentiële klanten gaan bezoeken. Bij de grens met Niger, dat wel.

Het meeste dat opvalt van het werken hier is de volstrekte ongestructureerdheid. Niets wordt bewaard. Er is geen databank, geen archief, er is he le maal niets! Tel daarbij op dat ze ook niet beschikken  over internet, dus het journalistieke werk wordt gedaan met een zware handicap. Samen met de hoofdredacteur ben ik begonnen aan een artikel over de taxi-motoren, of liever gezegd, hun berijders. Die lopen namelijk een groot risico op een ongeluk, stoflongen, huidkanker en longkanker, onder meer door het inademen van stof en de hele tijd die zon op je bast. Ook gebruiken ze drugs om 24 uur achter elkaar te kunnen werken en zijn ze nauwelijks verzekerd. Ik stuurde hem vandaag een mail waarin ik keurig van alles had uitgewerkt en een klein dossier had aangelegd. Natuurlijk ter lering, en minder ter vermaak. Hij vond het wel mooi. Maar wat een werk zeg!