SPROOKJE
In een
land hier heeel ver vandaan, maar eigenlijk ook heeel dichtbij, woonden een
moeder met twee dochters. Zij heten Radhia en Victoria. Ze waren mooi, slim,
maar ook wel een beetje moeilijk om op te voeden.
Op een
dag toen de meisjes voor het eerst naar de Grote School zouden gaan, riep
moeder ze in de keuken. “Ik moet jullie op de Grote School voorbereiden” zei
moeder terwijl ze wat worstjes in
de pan bakte.. “Ik heb twee wijze lessen” Les 1: Laat je door niemand iets wijsmaken”
en
Les 2 :
“Blijf altijd goedgemutst”
“Is dat
alles ?” vroeg Radhia sip. “Blijf goedgemutst” plaagde Victoria. “Maar ik laat
me niks wijsmaken, zelfs niet door mijn eigen moeder!” riep Radhia terug. “Je hebt het begrepen”, zei moeder, en
nu hup nu naar school!
Radhia
zat bij meester Ben in de klas, Victoria bij meester Paul. Het viel niet mee. Radhia vond meester
Ben eigenlijk heel erg dom, hij vertelde bijvoorbeeld dat Zevenhuizen aan de
zee lag ! Belachelijk ! Zevenhuizen ligt niet eens aan een snelweg!
Victoria
zat dus bij meester Paul, een griezelig dunne man met een uilenbrilletje op.
Meester Paul was niet echt heel erg dom, maar wel heel gemeen. Victoria hoorde
op een dag dat meester Paul ’s nachts krijtjes stal bij de Grote Bomen School
die naast de Grote School lag. En op zaterdag verkocht meester Paul die
krijtjes op de markt om van het geld dure pakken met streepjes te kopen.
(Sindsdien worden die dan ook “krijtstreep pakken” genoemd).
De
leerlingen op De Grote Bomen School konden daardoor bijna geen les krijgen, de
school had ook geen geld om een hek om de school te plaatsen, zodat het stelen
van meester Paul elke nacht gewoon doorging.
In de
klas van Radhia zat een hele leuke jongen, Hamma heette die. In de
herfstvakantie maakte hij een schoolkrant met een paar grappen over de
stommiteiten van meester Ben. De eerste dag na de vakantie sleurde meester Ben
Hamma aan zijn oren de gang op en duwde hem in de bezemkast en sloot de deur af
met een grote sleutel. Radhia die ook een beetje verliefd was op Hamma , was
woedend en riep tegen de meester toen hij terug was : “Ik hou net zo lang mijn
adem in tot u Hamma vrijlaat !”
Meester Ben keek Radhia aan en zag dat ze het echt meende. Radhia beet
op haar lip en hield haar adem in, haar hoofd werd vuurrood, maar dat van
meester Ben ook. Van kwaadheid. Toen begon de klas te joelen, nog nooit was de
klas zo eensgezind geweest. “Hamma moet vrij” ”Hamma moet vrij” riepen ze en
een hele ondeugende leerling begon toen met”: “Meester Ben is dom” “Meester Ben
is dom” Maar toen de hele klas als één kind riep “Meester Ben moet weg !” ,
toen was het voor meester Ben genoeg en wierp hij de sleutel in de klas en
beende woest weg (overigens niemand heeft hem ooit meer gezien). Radhia pakte
natuurlijk gauw de sleutel en rende (met de hele klas achter zich aan) naar de
bezemkast.
Zenuwachtig
opende ze de deur, het was donker, ze kon niets zien, toen voelde ze plots twee
armen om zich heen, een meisjesstem riep “Radhia”
“Victoria ! wat doe jij nou in de
bezemkast ??
” Ik heb
me niks laten wijsmaken door meester Paul en heb gevraagd waar hij zijn mooie
kleren van betaalde, maar stomme zus, waarom haal je me er nu pas uit !, het
lijkt wel alsof ik er al een jaar in zit ! “
“Waar is Hamma ? ” vroeg nu iedereen
zich af.
“Mijn
klas moet helpen zoeken” riep
Victoria en rende met iedereen achter zich aan de klas van meester Paul binnen.
Meester Paul schrok zich wezenloos en zijn brilletje viel van zijn neus. “Ik
kan niks meer zien” kermde meester Paul.
“Kom maar
“zei Karel, het slimste jongetje uit de klas van Victoria. Hij pakte meester
Paul bij de hand en leidde hem zonder aarzelen naar de bezemkast. Hij sloot de
deur goed af en zei : “Zo de bovenmeester moet maar besluiten wat er met u moet
gebeuren!”.
“Ik zie
hem !” riep Victoria, zij wees op het puntdak van de school. Ja hoor daar boven
op het dak zat Hamma met een groot spandoek, “LAAT JE NIKS WIJSMAKEN” stond er
met grote letters op geschreven.
Radhia en
Victoria keken elkaar aan en gaven elkaar een vette knipoog.
Meester
Paul werd van school gestuurd en moest zijn pakken inleveren bij de meesters
van de Grote Bomen School. Elk jaar houden de twee grote scholen een
sporttoernooi, het hek tussen de beide scholen staat er nog steeds niet, het is
nu niet meer nodig.
Jan
Hofdijk
Zevenhuizen
16
januari 2011