Trevedic rapport onderuit

Donderdag 23 februari

RWANDA _ Trevedic-rapport onderuit, deel 2, 

voor deel 1 zie gisteren

Volgens Luc Marchal duidde na het neerhalen van het vliegtuig op 6 april 1994, niets erop dat dit onderdeel was van een coup van Hutu-militairen. Van hen sprong niemand in het machtsvacuum. Het was integendeel de FPR van bevelhebber en huidig president Paul Kagame die de dood van de president gebruikte als startsein voor een offensief dat drie maanden zou duren. Een offensief geheel tegen de afspraken in, gemaakt in Arusha. Volgens Marchal krijg je een dergelijk offensief niet voor elkaar in een handomdraai. Dat vereist degelijke planning. Daarnaast zou de FPR een offensief op dergelijke schaal alleen kunnen volbrengen door overal wapenvoorraden te hebben. Ook dat duidt op planning.

De zwakke plek van het rapport zit hem, volgens Marchal, in de getuigen. Hun verklaringen over uit welke richting de projectielen werden geschoten vormen de basis van het rapport. Maar er zijn slechts 15 getuigen gehoord, die volstrekt willekeurig lijken geselecteerd. Daarnaast zijn de verklaringen niet gelijkluidend, zo is er een richtingverschil van 48 graden tussen twee mensen die zich vlakbij elkaar bevonden. Volgens Marchal hadden veel meer getuigen kunnen worden gehoord. De grote vraag is dus: hoe is de selectie van de getuigen tot stand gekomen. Die vraag dringt zich des te meer op, omdat de experts hun conclusies voor het grootste deel baseren op maar drie getuigen: twee Belgen en een Fransman. Door hun verklaringen valt de vallei van Masaka af, als gebied waar de projectielen vandaan hadden kunnen komen; hier bevonden zich militairen van de RPF. En dat terwijl in voorgaande jaren getuigen uit het gebied juist hadden gezegd dat er vanuit hun vallei was geschoten.

Sterker nog, de twee Belgische getuigen, de dokters Daubresse en Pasuch, verklaarden slechts vijf dagen na de aanslag dat ze een projectiel hadden zien afschieten vanuit de richting van de vallei Masaka. Dat staat dus haaks op hun verklaring in het rapport. Tot slot zijn er vraagtekens over de inslag van het eerste projectiel. Die zou alleen verklaard kunnen worden als het vliegtuig beschoten werd vanuit de Masaka vallei. 

Paul Kagame heeft dus geen enkele reden tot een vreugdedansje vanwege dit rapport, aldus Marchal. 

Woensdag 22 februari

Trevedic-rapport onderuit, deel 1

Wie haalde het vliegtuig neer met de 2 presidenten op 6 april 1994. Die vraag stond centraal in het trevedic-rapport.

Luc Marchal was de kolonel die op 19 april 1994 als laatste Belg Rwanda verliet. Drie keer al had hij geweigerd te vertrekken, omdat hij een bloedbad voorzag als VN vredesmacht Unamir zou vertrekken. Maar de Belgische regering De Haene was te geschokt door de slachtpartij op 10 Belgische militairen, twee weken eerder door het  Rwandese leger, om naar hem te luisteren.  De getraumatiseerde en in Belgie verguisde Marchal schreef zijn trauma van zich af in het boek Aan de poorten van de Rwandese hel.

Luc Marchal legt uit wat er mis is met het Trevidic-rapport; het rapport van de technische experts waarin geconcludeerd wordt dat de projectielen waarmee het vliegtuig van de Rwandese en Burundese president uit de lucht werd geschoten, afkomstig is van een militair kamp bij Kigali. En dus kan ik het nooit gedaan hebben, zo riep de huidige president Paul Kagame direct. Diverse getuigen wijzen hem en zijn leger aan als degenen die destijds verantwoordelijk waren voor de aanslag op 6 april 1994, het begin van de genocide die een miljoen Tutsi's en gematigde Hutu's het leven kostte.  Kagame gebruikt het rapport nu als de ultieme waarheid over de genocide: het waren Hutu-militairen die het vliegtuig neerhaalden, omdat ze af wilden van hun president.

Marchal bestrijdt de conclusies van het rapport; zo gaan de experts voorbij gaan aan de politieke situatie in april 1994. Iedereen wilde een vredesproces met aan het einde verkiezingen. Maar iedereen wist ook dat er gestemd zou worden via etnische lijnen. Met een Hutubevolking van 80 procent zouden de Tutsi's dus nooit de verkiezingen winnen. Vrede en verkiezingen waren dus niet in het belang van de FPR (de politieke partij van de Tutsi's) met Paul Kagame aan het hoofd, dus waarom zouden Hutu-militairen het vliegtuig neerschieten? De FPR had de weken ervoor al geprobeerd met succes de overgangsregering te boycotten door de zetel voor haar bestemd,niet te bezetten. Daardoor konden allerlei overgangsmaatregelen niet worden genomen.

De experts spreken zich ook niet uit over de politieke situatie direct na de dood van de Rwandese president Habyarama, aldus Marchal. Als Hutu-militairen het vliegtuig neerhaalden, dan zou dat duiden op een coup. Er is na het neerstorten van het vliegtuig echter geen enkele activiteit die daarop duidt. Integendeel. Marchal zegt dat hij crisisoverleg had met een Rwandese militaire top die duidelijk compleet ondersteboven was.

wordt morgen vervolgd

22 januari 2012

RWANDA – Inmiddels is het Trevidic-rapport te vinden op internet Ballistische experts onderzochten waar de granaten vandaan kwamen waarmee het vliegtuig van de Rwandese en Burundese president werd neergeschoten, 6 april 1994. Kigali is dolgelukkig met het rapport omdat het vaststelt dat de granaten vanaf een legerkamp zijn afgeschoten. Dat kunnen dus niet de RPF-rebellen van destijds zijn geweest, vindt Kigali.