'Zeg vrouw, zullen we die bank even op zijn plek zetten?' Echtgenoot zit onder de pergola bij de rivier en kijkt op vanuit zijn boek. Zijn witte gleufhoed staat schalks op zijn hoofd. Dat krijg je als je 72 bent geworden. Ik kijk echtgenoot niet begrijpend aan. 'Welke bank? Welke plek?' Echtgenoot is op een leeftijd dat niet alle zelfstandige namen meer direct uit het geheugen oproepbaar zijn, dus zegt hij 'Die bank, je weet wel.' Er gaat mij een lichtje op. 'Ah, de picknickbank! Maar die staat toch op zijn plek?' 'Nietes', roept echtgenoot. 'Welles' roep ik, 'kijk dan zelf.' Echtgenoot kijkt achter zich, en slikt snel de woorden in 'Ik zei toch …' De picknickbank staat op zijn plek onder de andere pergola op het 'vierlandenpunt' zoals wij het plekje noemen dat op het kruispunt ligt van vier -meestal drassige- paden. Het is nu maandagmorgen en nog steeds zijn wij aan het puzzelen hoe die picknickbank geheel uit zichzelf onder de pergola is gaan staan. Echtgenoot weer zeker dat hij de bank geen handje heeft geholpen, en ik weet net zo zeker dat ik ook niet met het kreng heb lopen sjouwen. Wie zegt dat het leven op latere leeftijd saai is en geen verrassingen meer in petto heeft!
Dat geldt zeker voor een goede vriend van dezelfde leeftijd als echtgenoot. Die hoefde vorige zondagochtend tot zijn grote verbazing in zijn marktstamcafé niet zijn kopje koffie af te rekenen. Dat had een grote blonde dame al voor hem gedaan, fluisterde de ober met een glimlach en stopte onze vriend een dubbelgevouwen papiertje in de hand. Daarop stond in een sierlijk handschrift 'Ik zou het graag doen', met een telefoonnummer. De precieze tekst is mij ontschoten helaas, want die was natuurlijk in het Frans en alleen daardoor al veel eleganter. De vriend keek om zich heen, maar de dame was al verdwenen. 'Dat is nou durf en stijl', zei onze vriend met glinsterend zwarte ogen toen hij dit vertelde. Hij dacht te weten om welke dame het ging en belde bij thuiskomst direct het nummer. Het werd een bizarre conversatie, omdat zij niet degene was die hij dacht dat ze was.
Gisterochtend zat onze vriend weer in zijn marktstamcafé. Nog voor hij goed en wel zat werd hij uitgenodigd door een grote grijze dame. Als hij alleen een kopje koffie wilde drinken dan moest hij dat vooral doen, maar had hij wellicht zin om aan haar tafeltje te gaan zitten? Dat had onze vriend wel. Vanavond hebben ze een eerste afspraakje.